Osoby niewidome i niedowidzące nie chcą pozostawać wykluczane poza społeczeństwo i ograniczane. Niepełnosprawność nie stanowi bowiem wyroku – dzięki możliwościom współczesnej medycyny, socjologii i szeregu innych nauk możliwe jest znaczne ułatwienie codziennego funkcjonowania osobom obarczonym różnego typu deficytami zdrowotnymi, a idealny tego przykład stanowi… po prostu laska dla niewidomych.

Przez dekady zastanawiano się i głowiono nad tym, jak pomóc chorym niedowidzącym i niewidomym. Obmyślano liczne, mniej lub bardziej zaawansowane technologicznie udogodnienia, które oczywiście okazywały się jak najbardziej przydatne, jednak dopiero wynalazek, wydaje się, zupełnie przeciętny i raczej nie przełomowy – laska dla niewidomych – umożliwił osobom niepełnosprawnym samodzielne poruszanie się ulicami miast.

Tradycyjna, biała laska dla niewidomych powstała z inicjatywy angielskiego fotografa James’a Biggs’a, który utracił wzrok w wypadku. Od tej pory laska dla niewidomych upowszechniła się na terenie Anglii, a stopniowo zdobywać zaczęła cały świat, odmieniając komfort życia osób niewidomych.

Laska dla niewidomych to przede wszystkim szansa na większą samodzielność. Codzienne zakupy, spacer czy spotkanie ze znajomymi w miejscu publicznym przestały bowiem jawić się jako wyzwanie nie do pokonania. Laska dla niewidomych pozwala nie tylko ocenić otoczenie, w którym znajduje się osoba niepełnosprawna, zminimalizować ryzyko upadku czy zderzenia z przedmiotem lub innym człowiekiem, ale również stanowi swego rodzaju sygnał, dzięki któremu osoba niewidoma lub niedowidząca pozostaje rozpoznawalna w sytuacji, w której zaistnieje konieczność udzielenia jej pomocy.