Trudności motoryczne w zakresie kończyny górnej to częsty problem dotyczący dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym. Nieprawidłowe, utrwalone wzorce ruchowe spotkać można zarówno u maluchów prezentujących dobry stan zdrowia, jak i małych pacjentów cierpiących z powodu poważnych schorzeń neurologicznych, psychiatrycznych czy ortopedycznych. Rozwiązaniem trudności motorycznych może okazać się prowadzona przez wykwalifikowanych specjalistów terapia ręki.

Prawidłowe funkcjonowanie kończyny górnej to jeden z warunków w pełni sprawnego ludzkiego organizmu. Precyzyjne ruchy w zakresie ręki niezbędne są bowiem do wykonywania codziennych czynności warunkujących samodzielność, jak i wykorzystuje się je w procesie nauki i rozwoju, dlatego też w wielu przypadkach skuteczna terapia ręki przeciwdziała różnego rodzaju zaburzeniom rozwojowym u dzieci, zapobiegając ich odizolowaniu od grupy rówieśniczej, poczuciu wyobcowania, odrzucenia i samotności nierzadko widniejących wśród przyczyn zaburzeń depresyjnych.

Terapia ręki obejmuje regularne cykle sesji o odpowiednim czasie trwania, podczas których mały pacjent poddawany jest indywidualnej ocenie i analizie zaburzeń motorycznych. Następnie zespół opiekuńczo-medyczny stara się dotrzeć do podłoża problemu, a później dobiera optymalny dla dziecka, bezpieczny i efektywny zestaw ćwiczeń.

Istotne jest, aby terapia ręki odbywała się w przyjaznych dla malucha warunkach. Sesje w atmosferze niepewności, niepokoju i lęku w większości przypadków mijają się bowiem z celem. Spięte i zestresowane dziecko nie skupia się wówczas na realizowanych przez siebie ćwiczeniach, a raczej pozostaje czujnie i nieustannie analizuje nową, przytłaczającą sytuację, w której się znajduje. W rezultacie terapia ręki nie tylko nie przynosi pożądanych efektów, ale i sesje zaczynają kojarzyć się małemu pacjentowi negatywnie, przez co odmawia on aktywnego i pełnego udziału w kolejnych spotkaniach.

Zaleca się więc, aby terapia ręki odbywała się w obecności i uspokajającej asyście rodziców lub opiekunów. Widząc, że najbliżsi są tuż obok, mały pacjent łatwiej relaksuje się i odpręża, a dzięki temu w niezobowiązującej atmosferze zabawy skupić się może na realizowanych zadaniach i ćwiczeniach. Motywację malucha dodatkowo potęguje fakt, że rodzice lub opiekunowie monitorują jego postępy i żywo doceniają i aprobują każdy, nawet najmniejszy krok do przodu.

Dzięki obecności rodziców/opiekunów podczas terapii ręki możliwe jest również kontynuowanie sesji w warunkach domowych. Bliscy małego pacjenta mogą bowiem uważnie śledzić przebieg zajęć i zasady wykonywanych ćwiczeń, aby później w wolnych chwilach odtwarzać poszczególne ruchy i stymulować pociechę do dalszego rozwoju i pokonywania własnych ograniczeń.