Mali pacjenci dotknięci chorobami OUN, zespołami genetycznymi, wadami ortopedycznymi i innego rodzaju zaburzeniami bez odpowiedniej terapii wspomagającej pozbawieni są szans prawidłowego rozwoju psycho-ruchowego. Jedną z metod ułatwiających chorym dzieciom właściwe kształtowanie umiejętności i postaw motorycznych jest metoda Bobath – opracowana w połowie XX wieku w Londynie forma terapii, która przynosi niepodważalne korzyści maluchom na całym świecie.
Metoda Bobath bazuje na potwierdzonym naukowo fakcie, że dzieci chore (m.in. dotknięte dziecięcym porażeniem mózgowym) rozwijają się ruchowo (i nie tylko) w sposób odmienny, aniżeli przebiega to w przypadku ich zdrowych rówieśników. Metoda Bobath jako swój cel traktuje zatem jak najwcześniejsze wyłapanie i zarejestrowanie istnienia nieprawidłowych wzorców ruchowych i szybkie, ale skuteczne wyeliminowanie ich, a następnie zastąpienie prawidłowymi, jak najbardziej zbliżonymi do fizjologicznych wzorcami rozwoju motorycznego.
Metoda Bobath to forma terapii prowadzona przez wysoce wykwalifikowanych specjalistów. Istotą zajęć i kluczem do ich powodzenia jest bowiem obecna u terapeuty umiejętność wczucia się w ruchy dziecka i zdolność do właściwego poruszania nie poszczególnymi kończynami pacjenta, a całym jego zintegrowanym ciałem. Metoda Bobath przynosi również najbardziej zadowalające efekty, jeśli maluch pozostaje odprężony przez cały czas trwania zajęć. Dziecko nie powinno bać się, płakać czy nadmiernie spinać. Dlatego też, metoda Bobath zakłada współdziałanie profesjonalnych terapeutów z rodzicami, których obecność podczas sesji zwiększa poczucie bezpieczeństwa dziecka, ułatwia mu relaksację, a obserwujący czynności profesjonalisty opiekunowie mogą następnie próbować naśladować poszczególne ćwiczenia w warunkach domowych.