Współcześni rodzice mają coraz większy wachlarz możliwości kształcenia dziecka niepełnosprawnego fizycznie i intelektualnie. Zgodnie z przepisami prawa oświatowego można wybrać kształcenie w szkole powszechnej, czyli najbliżej miejsca zamieszkania, szkołę integracyjną lub specjalną. Poradnia psychologiczno-pedagogiczna może pomóc w podjęciu decyzji, ale zawsze ostateczną decyzję podejmują rodzice. Wybierając szkołę trzeba podjąć wiele ważnych decyzji. W końcu decydujemy o przyszłości dziecka, które i tak ma trudniejszy start w dorosłość niż dzieci zdrowe. Podejmując decyzję warto wziąć pod uwagę stopień niepełnosprawności. Są dzieci, które doskonale poradzą sobie w szkole powszechnej. Są i takie, które mają trudności, by się tam odnaleźć i lepszym wyborem będzie dla nich szkoła integracyjna lub specjalna. Ta ostatnia nie cieszy się jednak w lokalnych środowiskach uznaniem. Niektórzy rodzice, którzy chcą posłać dzieci do takiej właśnie szkoły spotykają się z niezrozumieniem środowiska, które postrzega szkoły specjalne jako coś gorszego i mało wartościowego. To poważny błąd. Szkoły specjalne wykonują kawał dobrej roboty. Pracują tam specjaliści wysokiej klasy, którzy są w stanie pomóc naszym dzieciom. Czasami dzieci autystyczne, z poważną wadą wzroku lub słuchu nie zbyt dobrze czują się w szkole integracyjnej. Tylko szkoła specjalna jest im w stanie zapewnić efektywna naukę. Dzieci niepełnosprawne mieszkające w małych ośrodkach lub na wsi mają trudniej. Możliwości są znacznie mniejsze niż w dużych ośrodkach. Co prawda zmienia się to, ale w stopniu niewystarczającym. W takim przypadku szkoła pozostaje jedynym przyjaznym dla niepełnosprawnego dziecka środowiskiem, w którym może być społecznie włączone w proces edukacyjny. Szkoły są zobowiązane do należytych starań, by zapewnić dziecku niepełnosprawnemu takie same szanse kształcenia, jak jego sprawnemu i zdrowemu koledze. Ważnym aspektem działań jest włączenia dziecka do społeczności klasowej i szkolnej. Niepełnosprawność uczniów dotyczy takich aspektów jak: autyzm, zespół Aspergera, niedosłuch, niepełnosprawność ruchowa, niepełnosprawność umysłowa w stopniu lekkim, umiarkowanym i znacznym, niesprawności sprzężone. Szkoła, w której uczą się uczniowie niepełnosprawni powinna im zapewnić należyte warunki. Istotny jest klimat, w którym dziecko się obraca. Powinno czuć się akceptowane, potrzebne, ważne. Środowisko szkolne powinno akceptować różnorodność i widzieć w nie zaletę szkoły. Takie podejście powinno dotyczyć nie tylko nauczycieli, ale w równym stopniu uczniów i rodziców. Nauczyciele często obawiają się współpracy z dzieckiem niepełnosprawnym. Są przekonani, że będą musieli pokonać wiele trudności. Praca w klasie szkolnej z dzieckiem niepełnosprawnym jest na pewno inna, ale może przynieść naprawdę wiele satysfakcji i zadowolenia. Nauczyciel może liczyć w tym względzie na wsparcie dyrekcji szkoły i organu prowadzącego. W razie potrzeby powinien korzystać z kursów doszkalających, a nawet studiów podyplomowych. Może też liczyć na wyposażenie w odpowiednie pomoce naukowe, umożliwiające wykonywania zadań dydaktycznych i wychowawczych. Poważnym wsparciem dla nauczyciela w klasie jest nauczyciel wspomagający, posiadający kwalifikacje w zakresie pedagogiki specjalnej. Wspomaga nauczyciela w prowadzeniu zajęć edukacyjnych, indywidualizuje pracę z uczniem niepełnosprawnym. Szkoła musi na otworzyć na potrzeby dzieci z niepełnosprawnością. Musi podjąć wyzwanie, by rzeczywiście nazywać się szkołą XXI wieku.